Niewiele jest rzeczy tak skomplikowanych jak dobry prototyp.
Prototypowanie odbywa się z jednakową niejednoznacznością części, badaniami, projektowaniem i odwagą, a także dostateczną wiedzą techniczną, aby przekroczyć granice tego, co możliwe. Niektórzy postrzegają prototypowanie jako "model wstępny", coś, co można poprawić i dopasować (tj. materiały, kod, procesy, itp.) przed rozpoczęciem produkcji lub masowej produkcji. Ale ja lubię myśleć o prototypie jak o wierszu. Wątpliwości i twierdzenia oraz ostrożność są zawinięte w tworzeniu prototypu. Jest to namacalne pytanie, które stawiasz światu.
Przez ostatnie 15 lat pracowałem nad różnymi prototypami oprogramowania i sprzętu, ale od ponad 30 lat piszę wiersze. Piszę wiersze od tak dawna i nie tylko koloryzują sposób widzenia świata, ale stają się swego rodzaju szkieletem, odruchem. Pamiętam pierwszy wiersz, który napisałem na studiach - nie o tym, o czym był i jak brzmiał (jestem dość pewny, że był okropny), ale o tym, jak się go pisało, pchając się po północy, eksperymentując z językiem. I to samo dzieje się, gdy pracuję nad prototypem. Czas upływa, a ja badam jakiś pomysł, problem czy interakcję. Szkicuję i rozważam jedną możliwość za drugą. Odkryłem, że w procesie pisania wierszy i prototypów jest sporo podobieństw; równoległe sposoby myślenia, które są kamieniami milowymi w wykonywaniu pracy. A ponieważ nie mogę się powstrzymać, te podobieństwa stały się metaforami, mało prawdopodobnymi porównaniami, które utrzymują mnie we właściwym kontekście myślowym, gdy zajmuję się prototypowaniem i borykam się z trudnym problemem. Poniżej przedstawiam więc trzy prototypowe metafory, do których wracam raz po raz, aby pomóc mi przypomnieć sobie, co jest najważniejsze.
Prototyp to gorzelnia
Tak jak dobra whisky, prototyp lub wiersz jest produktem specjalistycznej destylacji - odseparowania, skondensowania i rafinacji - wszystko jednocześnie. Poeci często biorą coś tak wybujałego i skomplikowanego i szalonego, jak miłość, i starają się destylować jakiś jej aspekt w dół na stronę lub dwie, w ciągu kilku zwrotek, używając najkrótszych z wierszy. Robią to już od setek lat. Kobayashi Issa, dziewiętnastowieczny japoński poeta, napisał haiku, które jest tego doskonałym przykładem, krystalizującym skomplikowane emocje narratora dotyczące jego małżeństwa:
Moja zrzędliwa żona
gdyby tylko ona tu była!
Ten księżyc dzisiaj wieczorem...
Podobna dynamika występuje przy pracy nad prototypem. W odpowiedzi na presję związaną z dodawaniem funkcji lub zwiększaniem zakresu, często próbujemy destylować prototypy do kilku kluczowych rzeczy, które są ważne do zbadania i uzyskania informacji zwrotnej.
Pamiętam jak pracowałem nad dużym projektem, którego celem było przeprojektowanie sposobu, w jaki ludzie oglądają telewizję. Wysiłek ten był ambitny i przyniósł wiele istotnych zmian, w tym przejście z nawigacji opartej na kanałach na nawigację opartą na treści, przebudowę przewodnika po programach oraz przeprojektowanie kształtu, rozmiaru, koloru i rozmieszczenia przycisków na pilocie TV. Gdybyśmy próbowali zawrzeć to wszystko w jednym prototypie, nie dałoby się zrozumieć, które aspekty są na właściwej drodze, a które nie. Tylko dzięki rozbiciu na mniejsze, bardziej skupione elementy mogliśmy być bardziej inteligentni w zgadywaniu, bardziej pewni siebie na temat tego, które ścieżki wybrać.
Prototyp jest jak dorastanie
Wahanie się pomiędzy dwoma przeciwstawnymi działaniami lub pragnieniami - lub przyjmowanie ich w tym samym czasie - to zachowanie, które prototyperzy i poeci badają cały czas. Sprzeczność i paradoks są podstawową częścią bycia człowiekiem - rodzajem przedłużonego dojrzewania, z którym żyjemy do samego końca. Niektóre z najlepszych znanych mi wierszy przypominają nam o tym, jak skomplikowane mogą być nasze uczucia i perspektywy. Możemy odczuwać intensywną radość i izolację w naszych relacjach, możemy odczuwać smutek, złość i ulgę w związku z odejściem ukochanej osoby. To dlatego ironia jest tak powszechna w literaturze i w naszym życiu. Richard Hugo w swoim zbiorze esejów The Triggering Town mówi, że wiersze mają temat wyzwalający i prawdziwy temat - o czym myślimy, gdy zaczynamy pisać, i czym wiersz rzeczywiście się okazuje; możemy zacząć od zjednoczenia, a skończyć na stracie, możemy zacząć od radości, a potem przejść do melancholii.
A tworzenie prototypów napotyka na tę samą złożoność. Każdy prototyp musi uwzględniać różne potrzeby, pragnienia i okoliczności. I tak jak nastolatek, stara się uchwycić to, co chce, próbuje na różnych emocjach i priorytetach, kołysząc się od jednego do drugiego i z powrotem.
Raz przeprojektowałem listę leków dla aplikacji elektronicznej dokumentacji medycznej. Było to z pozoru łatwe zadanie, ale gdy wraz z zespołem dokopaliśmy się do niego, odkryliśmy zawrotną ilość sprzeczności. Lekarze chcieli widzieć na liście tylko przepisane przez siebie leki, ale też chcieli wiedzieć, co przepisali inni specjaliści. Chcieli widzieć tylko aktywne leki, ale także zobaczyć pełną historię wszystkiego, co zostało przepisane. Potrzebowali leków pogrupowanych i nie pogrupowanych, leków z i bez ich instrukcji, leków wymienionych według nazwy marki i nazwy rodzajowej. Wszystko to było oczywiście konieczne, ponieważ leczenie pacjentów to poważna i skomplikowana sprawa. Nasz prototyp potrzebował zbadać różne złożone zastosowania, pozostając jednocześnie tak prostym i intuicyjnym, jak to tylko możliwe. Paradoks, który miał pomóc w zrozumieniu paradoksu. Jest ciernisty i trudny, ale tego należy się spodziewać. Prototypowanie to wiele rzeczy, ale łatwe nie jest jedną z nich.
Prototyp to małe, otwarte drzwi.
"Trudno dostać wieści z wierszy", napisał poeta i lekarz William Carlos Williams, "a jednak ludzie umierają żałośnie każdego dnia z braku tego, co się tam znajduje". Prototypy i wiersze są ważnymi narzędziami do wyrażania tego, co jest trudne do wyrażenia. Wiersze starają się dotrzeć do tego, co jest dla nas ważne, co jest ważne lub znaczące w naszym życiu, w naszych relacjach ze sobą i z otaczającym nas światem. Amerykański poeta Yusef Komunyakaa mówi o tym, jak jego wiersze starają się być "kompozycją niespodzianek", a jego zakończenia próbują zgłębić znaczenie na wiele sposobów:
Mam nadzieję na ostatnią linię, która jest otwarta.
Pracując nad wierszem, wymieniając wszystkie możliwe zamknięcia,
Szukam małych drzwi, które mogę zostawić w słoiku.
Prototypowanie może nie mieć pod tym względem tej samej grawitacji co poezja, ale bada również to, co ma znaczenie - robienie nowych rzeczy, łączenie się z ludźmi na nowe sposoby, poznawanie świata. Oczywiście, prototyp może również badać, jak ulepszyć lub usprawnić to, co już robimy, i jest to dobra i użyteczna praca. Ale często mamy okazję popchnąć nasze prototypy dalej, odkryć coś, co nas wystraszy.
Ostatnio kierowałem zespołem, którego zadaniem było zbadanie, w jaki sposób ludzie korzystają z różnych urządzeń, które ze sobą niosą. Na podstawie tych badań stworzyliśmy koncepcję dwuekranowego laptopa (z dodatkowym ekranem na okładce), a na szczęście producent komputerów ASUS zbudował i wypuścił na rynek dwuekranowy Taichi kilka miesięcy później. Ponieważ urządzenie było laptopem, początkowo dążyliśmy do doświadczeń, które dotyczyły wydajności. Kiedy jednak zbadaliśmy możliwość nadawania informacji z zewnętrznego ekranu na zewnątrz, zdaliśmy sobie sprawę, że ludzie mają możliwość wyświetlania słów i obrazów, które się wyrażają. Gdy udoskonalaliśmy nasze pomysły i tworzyliśmy prototyp, byliśmy w stanie odkryć nowe doświadczenia związane z wyrażaniem siebie, przekształcając laptopa z narzędzia produktywności w urządzenie społeczne.
Istnieje często używane porzekadło pisarza, "nie ma niespodzianki dla pisarza, nie ma niespodzianki dla czytelnika". Jeśli wiersz nie naciska na język, idee i temat, to może być płaski i przewidywalny. To samo odnosi się do prototypowania. Musimy wyjść poza to, co najłatwiejsze lub oczekiwane. Musimy spojrzeć na problem na boki, rozciągnąć nasze założenia i pozostawić trochę otwartych drzwi, aby nasze prototypy odkryły to, co jest dla nas najbardziej użyteczne i najbardziej znaczące.
